Κυριακή 16 Μαρτίου 2008

Καλό ταξίδι.......


Ο λόγος που γράφω αυτό το post είναι καθαρά εγωιστικός Είναι για να μπορέσω εγώ να νιώσω καλύτερα βγάζοντας ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου έστω κι αν τον αποχαιρετώ τον φίλο μου....


Η χθεσινή ημέρα ξεκίνησε με τις χειρότερες προϋποθέσεις, όταν μέσα στον ύπνο μου ακόμα, άκουσα το τηλέφωνο να χτυπάει νομίζοντας ότι είναι όνειρο.

Δυστυχώς όμως δεν ήτανε, αντ' αυτού από την άλλη πλευρά άκουσα ότι ένας φίλος μου είχε αυτοκτονήσει τα ξημερώματα ο ΜΑΛΑΚΑΣ. Ναι τον λέω ΜΑΛΑΚΑ γιατί πολύ απλά τον αγαπώ σαν φίλο και σαν άνθρωπο που σε έκανε να γελάς αλλά και να προβληματίζεσαι με το σκεπτικό του.
Στα 53 χρόνια που πέρασε ήταν ένας από τους πιο προσγειωμένους στην πραγματικότητα ανθρώπους. Ήξερε που πατούσε και τι έψαχνε να βρει ζώντας το σήμερα και γνωρίζοντας ότι το αύριο μπορεί να το αλλάξει κατά περίπτωση.
Γεμάτος ενέργεια για να ζει αυτή την κάθε στιγμή και με έναν μοναδικό τρόπο σου το μετέδιδε με το πονηρό-ψαγμένο χαμόγελό του.
Με μυαλό που συνέχεια σε έβαζε στην πρίζα ώστε να ακολουθείς το σκεπτικό του και όχι την επιφάνεια των λεγομένων του.

Δεν ήθελε ποτέ να παραδεχτεί καμία ήτα στη ζωή του, έτσι και έβγαλε αλώβητη τη γυναίκα-φίλη-ερωμένη του από την μάχη που έδωσε με τον καρκίνο. Τον άνθρωπο που γνώρισε μικρό παιδί ερωτεύθηκε, αγάπησε και συμπορεύτηκε μέχρι εχθές.

Εκεί κατέβηκε από το τρένο και ξεκίνησε ένα άλλο ταξίδι προς το παρόν μοναχικό.


Το γιατί δεν μπορεί κανένας να το βρει και να το απαντήσει, γιατί πολύ απλά ο λόγος που οδηγήθηκε εκεί δεν υπάρχει για μας. Όσο και να προσπαθούσανε όλοι να καταλάβουν εχθές στην συνεύρεση στο σπίτι του, το αποτέλεσμα ήτανε το ίδιο: "ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΓΑΜΟΤΟ ΜΟΥ?"

Τι σκεφτόταν και το έκανε άραγε, τι πέρασε από το μυαλό του την στιγμή λίγο πριν το κάνει? Η γυναίκα του? το παιδί του? η μάνα του (95 χρονών)? ο εαυτός του? τυχόν υποχρεώσεις που αφήνει πίσω? κάτι άλλο? τι? το μόνο σίγουρο είναι ότι μόνο αυτός ξέρει και θα ξέρει.


Μα ρε ΜΑΛΑΚΑ, δεν γίνετε εσύ να έχεις κάνει τόσο χοντρή μαλακία, και δεν πάνε να λένε όλοι απέξω από το χορό ότι, "θέλει μεγάλο θάρρος και ψυχή για να το κάνεις". Πιο θάρρος και ψυχή ρε? από που κι ως που? Γιατί είναι δλδ θαρραλέο να την κάνεις από εδώ, όταν ήδη έχεις πολεμήσει τόσο πολύ στη ζωή σου και τις περισσότερες φορές βγαίνεις νικητής? Έ? Γιατί? Δεν μπορεί να την κάνεις έτσι στέλνοντας με μήνυμα στη γυναίκα της ζωής σου ένα "άντε γεια". Δεν μπορεί να έχει σαλτάρει ο γιος σου επειδή δεν του είπες ΟΥΤΕ ένα γεια πριν φύγεις και δεν μπορεί να σε βρίσει τώρα και στο καπάκι να τον παίρνουν τηλέφωνο και να του λένε πως ένας φίλο σου μόλις είχε σκοτωθεί !!!


Αφού ποτέ δεν παραδεχόσουν ήττες και πάντα προσπαθούσες και γύρναγες το αποτέλεσμα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Απώλειες ναι υπήρχαν και είναι φυσιολογικό να υπάρχουν σε μάχες, αλλά ήξερες τον τρόπο και τη στρατηγική για να το ξεπεράσεις. Αυτό τι σημαίνει, ότι κουράστηκες να πολεμάς ή ότι μαζεύτηκαν τόσα μέσα σου που δεν είχες χώρο για άλλα. Ας έκανες delete μια και ήξερες απ' αυτά.

Πάντα κάθε φορά που βρισκόμασταν και τα πίναμε και τα τρώγαμε έλεγες ότι "ότι δεν μας κάνει καλό το αφομοιώνουμε, ώστε να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τι μας κάνει κακό και να το αντιμετωπίσουμε"

Άντε μετά να βρει κανείς τι ήτανε αυτό που εσύ προφανώς θεώρησες κακό και δεν το αντιμετώπισες. Ο λόγος που θα προσπαθήσει ο καθένας μας να κατανοήσει το γιατί σου, είναι γιατί φοβάται μην τυχόν και βρεθεί στη δική σου θέση κάποια στιγμή ώστε να δει το κίνδυνο προ των πυλών και να αμυνθεί.

Άλλοι πάλι το κάνουν για να φανούν ότι είναι ψαγμένοι σε τέτοιες καταστάσεις και μπορούν να ψυχαναλύουν τους ανθρώπους. Παπάρια μάντολες.

Γιατί αφού μπορούν δεν είχανε πάρει χαμπάρι ότι αυτός ο άνθρωπος θα έφτανε εκεί? Ή μήπως ήτανε τόσο καλός θεατρίνος που ούτε ο Φρόϋντ δεν θα τον έπαιρνε χαμπάρι?


'Όπως κι αν είναι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο και δεν αλλάζει σίγουρα. Το γιατί δεν θα το βρει ποτέ κανένας κι ο φίλος μου ο καλός πήγε βόλτα να αλλάξει παραστάσεις.


Καλό ταξίδι φίλε Τάκη όπου κι αν είναι αυτό και .......εις το επανειδήν



υ.γ δεν έφυγε με αυτόν τον τρόπο, κάποιοι άλλοι όμως ναι.......

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αδερφέ σε καταλαβαίνω... Τι να πω ρε φίλε... σκατοζωή αλλά πρέπει να την παλέψουμε... Αν θέλεις δες τη φιλοσοφία μου για τη ζωή μπορεί να γελάσεις αλλά αν το μελετήσεις είναι πέρα για πέρα αληθινό. Δε θυμάμαι που το άκουσα αλλά μου άρεσε και το υιοθέτησα.
http://hackaday-thema.blogspot.com/2007/12/blog-post_878.html

Άντε ο φιλαράκος σου την έκανε. Αυτούς που άφησε πίσω σκέφτομαι... Πίκρα... Ζωή σε 'σας...

mania είπε...

Λυπάμε που ακούω ανθρώπους τόσο νέους να χάνονται απο αυτή την ασθένεια,να ζήσετε να τον θυμάστε,λυπάμε πολύ,έυχομαι τουλάχιστον εκεί που είναι η ψυχούλα του να γαληνέψει και να περνάει καλά, έτσι δεν λένε,ότι οι καλοί άνθρωποι πάνε κάπου καλά και όμορφα,είμαι σίγουρη ότι εκεί θα είναι τώρα,κουράγιο

balabala bambaluna ( pink, of course ) είπε...

ΜΑΛΙΣΤΑ. ΔΕΝ ΤΟ ΕΜΑΘΑ ΝΩΡΙΤΕΡΑ. ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ!
BALABALA BAMBALUNA

Matsolas είπε...

Σας ευχαριστώ φίλοι μου,
ναι όντως η ζωή είναι μπροστά και περιμένει από εμάς το επόμενο βήμα.
Ένα μέρος φίλων το κάναμε πίνοντας στο φίλο μας για το καλό του ταξίδι και είμαι σίγουρος ότι χαμογέλαγε με το υπέροχο του χαμόγελο κάπου εκεί δίπλα.
Οι Group Therapy ήτανε όντως η καλύτερη therapy !!!(poli oreoi mousikoi ta paidia)